Komputerowe projektowanie związków chemicznych
Zapotrzebowanie rynkowe na nowe substancje chemiczne stale rośnie. Dotyczy ono potrzeby podnoszenia jakości obecnych na rynku produktów chemicznych poprzez nowe składniki o udoskonalonych parametrach, a także rozwój zupełnie nowych produktów chemicznych odpowiadających na nowe i zróżnicowane potrzeby konsumentów.
Zastosowanie współczesnych metod chemoinformatycznych w komputerowym projektowaniu związków chemicznych pozwala na:
- przewidywanie toksyczności i kluczowych właściwości związków już na etapie ich projektowania, bez konieczności przeprowadzania syntezy,
- rozszerzenie zbioru rozważanych substancji poprzez uwzględnienie niezliczonych modyfikacji struktur chemicznych, stwarzając tym samym możliwości, których uzyskanie nie byłoby możliwe przy zastosowaniu jedynie metod eksperymentalnych,
- skrócenie czasu uzyskania oczekiwanych rezultatów i zwiększenie wydajności działań mających na celu wprowadzenie na rynek nowego produktu chemicznego
- redukcję kosztów całej inwestycji.
Eksperci firmy QSAR Lab oferują szeroki wachlarz usług w zakresie projektowania nowych związków chemicznych w oparciu o metody komputerowe, których zastosowanie podyktowane jest specyfiką modelowanych właściwości, a także dostępnością informacji w oparciu, o które można wykonać przewidywania. Ponadto, oferta QSAR Lab obejmuje szczególne podejście dedykowane substancjom leczniczym.
Nasi eksperci do komputerowo wspomaganego projektowania związków chemicznych wykorzystują m.in. następujące metody:
- modele QSAR (ang. Quantitative Structure-Activity Relationships) oraz modele QSPR (ang. Quantitative Structure-Property Relationships) do opisywania zależności między strukturą związku a jego aktywnością biologiczną i właściwościami fizykochemicznymi, pozwalające na prognozowanie in silico i optymalizację związków w zakresie ich właściwości fizykochemicznych, aktywności biologicznej oraz właściwości ADMET – adsorpcji, dystrybucji, metabolizmu, wydalania i toksyczności.
- dokowanie molekularne oraz screening wirtualny – pozwalające na przewidywanie aktywności ligandów względem centrum aktywnego receptora i wybór najlepszych kandydatów do dalszych badań in vitro i in vivo. Stosowane metody pozwalają zarówno na projektowanie związków w oparciu o strukturę receptora (SBDD – structure based drug design), jak i projektowanie związków w oparciu o strukturę liganda (LBDD – ligand based drug design).